Wie Ben ik?

Over Annette Griffioen

“Als klein meisje liep ik het liefst te banjeren in het bos. Opgaand in mijn eigen wereldje met alle schatten om mij heen. Ik verzamelde altijd ‘mosjes’, van die lieve zachte ronde stukjes mos. Thuis maakte ik daar dan tuintjes van. En streek er voor- zichtig over heen, genietend van die zachte aanraking.

Dat zachte, gevoelige is een uiting van wie ik ook van binnen ben. Gevoelig voor de wereld om mij heen. Gevoelig voor sferen om mij heen. Ik heb daar met ups en downs mee om leren gaan en nog steeds ben ik niet uitgeleerd.

Dat is iets wat een leven lang duurt, denk ik. Het heeft ook iets moois, die weg die je te bewandelen hebt. En zo wandel ik ook graag met jou mee voor een tijdje...
De gevoeligheid is een belangrijke tool in mijn werk omdat ik goed kan afstemmen op een ander, een kind, een volwassene. Aanvoelen waar het om gaat. Tussen de regels door kunnen luisteren. Met andere woorden: ‘de taal van het kind of de jongere’ kunnen verstaan. Want achter gedrag of woorden gaat vaak nog zoveel schuil. En om je weer blij of gelukkig te kunnen voelen, is het fijn als dat er kan en mag zijn.

Verwondering is sleutelwoord voor mij. De verwondering om al het moois om ons heen, zoals ik dat vroeger als kind al had, ben ik nooit kwijt geraakt. Nog steeds kan ik intens genieten van alles wat al is in mijn directe omgeving, zoals ontmoetingen in de praktijk. Mijn man zegt weleens gekscherend: ‘Jij bènt Kakelbont’! En zo voelt het eigenlijk ook wel. Als mens ben ik verweven met mijn werk omdat ik mijn leven zo leef.